روایت از قول حضرت سالار شهیدان اباعبد الله الحسین (علیه السلام) نقل شده: 1- اثنى عشریه ص 112 2- سوره 23 آیات 106 - 101
و عن الحسین بن على (علیه السلام) انه جاء رجل و قال انا رجل عاص و لا صبرى عن المعصیه فعظنى موعظه.
فقال (علیه السلام): افعل خمسه اشیاء و اذنت ما شئت:
1 - لا تاکل رزق الله و اذنت ماشئت.
2 - و اطلب موضعا لا یراک الله و اذنب ما شئت.
3 - و اخرج من ولایه الله و اذنب ما شئت.
4 - و اذا جائک ملک الموت لیقبض روحک فادفعه عن نفسک و اذنب ما شئت.
5 - و اذا ادخلک مالک فلا تدخل فى النار و اذنب ما شئت(1)
شخصى آمد خدمت امام حسین (علیه السلام) عرض کرد: من گنه کارم طاقت صبر کردن را ندارم و به من موعظه کنید که به سبب آن بتوانم خودم را کنترل نمایم.
حضرت درباره سوال این شخص فرمودند: تو پنج چیز را انجام بده بعد هرچه مىخواهى گناه کن:
اول: روزى خدا را بخور.
دوم: جایى را انتخاب کن که در وقت گناه کردن خدا تو را نبیند آنوقت هرچه بخواهید گناه کن.
سوم: در ملک خداوند معصیت مکن هرچه مىخواهى گناه کن (یعنى: از مملکت خدا خارج بشوید آنوقت هرچه خواهى گناه کن).
چهارم: هنگامى که ملک الموت آمد براى قبض او را از خود دفع کن هرچه مىخواهى معصیت کن.
پنجم: وقتى که مالک دوزخ انداخت میان آتش داخل نشوید آنوقت گناه کن (حالا که هیچ کدام اینها را قادر بر دفع ندانید پس باید خودت را از معاصى حفظ کنید).
روز قیامت از انسان عمل صالح و خالص مىخواهند افتخارات هر انسان به عمل است نه مال و اولاد.
فاذا نفخ فى الصور فلا انساب بینهم یومئذ و لا یتسائلون فمن ثقلت موازینه فاولئک هم المفلحون، و من خفت موازینه فاولئک الذین خسرو انفسهم فى جهنم خالدون، تلفح وجوههم النار و هم فیها کالحون، الم تکن آیاتى تتلى علیکم فکنتم بها تکذبون، قالوا ربنا غلبت علینا شقوتنا و کنا قوما ضآلین(2)
هنگامى که در صور دمیده شود هیچ گونه نسبى در میان آنها نخواهد بود از یکدیگر سوال نمىکنند.
البته صور دوبار دمیده مىشود:
یک: هنگام پایان گرفتن این جهان و پس از نفخ صور تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند مىمیرند و مرگ سراسر عالم را فرا خواهد گرفت و پس از نفخ.
دوم: رستاخیز مردگان آغاز مىگردد و انسانها به حیات نوین باز مىگردند و آماده حساب و جزا مىشوند.
به هر حال در آیه فوق به دو قسمت از پدیدههاى قیامت اشاره شده یکى از کار افتادن نسبها است زیرا رابطه خویشاوندى و قبیلهاى که حاکم بر نظام زندگى مردم این جهان است سبب مىشود که افراد مجرم از بسیارى از مجازاتها فرار کنند.
و یا در محل مشکلاتشان از خویشاوندان کمک گیرند اما در قیامت انسان است و اعمالش.
و هیچ کس نمىتواند حتى از برادر و فرزندش و پدرش دفاع کند و یا مجازات او را به جان بخرد.
دیگر اینکه آنها چنان در وحشت فرو مىروند که از شدت ترس حساب و کیفر الهى از حال یکدیگر به هیچ وجه سوال نمىکنند.
آن روز روزى است که مادر از کودک شیر خوارش غافل مىشود برادر برادر خود را فراموش مىکند و کسانى که ترازوهایشان (یعنى: میزان سنجش اعمالشان سنگین باشد رستگارانند).
و اما آنها که بر اثر نداشتن ایمان و عمل صالح میزان اعمالشان سبک یا بى وزن است کسانى هستند که سرمایه وجود خود را از دست داده و زیان کردند در جهنم جاودانه خواهند بود.
شعله هاى گرم و سوزان آتش همچون شمشیر به صورتهاى آنها نواخته مىشود. و آنها از شدت ناراحتى و عذاب در دوزخ چهرهاى عبوس و درهم کشیده دارند.
آیا آیات من بر شما خوانده نمىشد و آن را تکذیب مىکردید.
مىگویند پروردگارا شقاوت ما بر ما غلبه پیدا کرد و ما قوم گمراه بودیم.
مطلب بعدی :
حدیث
