علامه حلى در کشف الیقین و علامه نورى در کلمه طیبه حکایتى که در بغداد اتفاق افتاده نقل مىکنند شخصى بنام عبدالله بن مبارک یک سال (در میان مىرفت) به زیارت بیت الله حج مىکرد و طواف مىکرد و مدت پنج سال در این امر مشغول بود. سوره 2 آیه 173
در زمان حکومت مأمون یک وقت بیرون رفت در بعضى از سالها که نوبت حج او بود پانصد مثقال طلا با خود براشت و متوجه بازار شد که تدارک سفر حج بنماید.
پس در خرابهاى که بر سر راه او بود علویهاى را دید که مرغ مرده را برداشته و پرهاى او را مىکند و آن را پاک مىکند عبدالله بن مبارک به نزد او آمد و گفت: براى چه این مرغ مرده را پر مىکنى مگر قرآن نخواندهاى که خداوند تبارک و تعالى مىفرماید:
اانما حرم علیکم المیته و الدم و لحم الخنزیر(1)
گفت: مگر نمىدانى خوردن میته حرام است؟
زن علویه گفت: از حال من سوال مکن و مرا به حال خود بگذار و از پى کار خود برو.
عبد الله گفت: از سخن او چیزى بخاطر من رسید جویاى حال شدم تا اینکه گفت: اى عبدالله بدان که من زنى سیده و علویه هستم فرزندان یتیم دارم شوهرم از دنیا رفته این روز چهارم است که چیزى خوردنى به دست من و بچههایم نیامده است و چون کار به اضطرار رسید این مرغ میته بر ما حلال است و من به غیر از این مرغ مرده چیزى به دست من نیامده اکنون مىخواهم آن را پاک کنم براى بچههایم ببرم.
عبد الله گفت: چون این حکایت را شنیدم از این علویه با خود گفتم واى بر تو اى عبد الله کدام عمل بهتر از رعایت این علویه و سادات خواهد بود پس آن علویه را گفتم دامنت را باز کن پانصد مثقال طلا که داشتم همه را در دامن علویه ریختم و آن سال مکه نرفتم و به منزل خود مراجعت کردم چون حجاج مراجعت کردند من به استقبال ایشان رفتم به هر کس از حجاج مىرسیدم مىگفتم خداوند حج ترا قبول فرماید دیدم او نیز به من همین دعا را مىنماید.
و مىگوید: اى عبد الله آیا خاطر دارى که فلان محل با ما چنین و چنان گفتى و مردم بسیار به من همین را مىگفتند من تعجب کردم که امسال به حج نرفتم.
شب در عالم رویا دیدم رسول خدا صلىالله علیه و آله را که فرمود اى عبدالله عجب مدار بدرستى که چون تو به فریاد علویه و فرزندانش رسیدى من از خداوند متعال درخواست کردم که ملکى به صورت تو بفرستد براى تو حج بنماید حالا مىخواهى حج بکن و مىخواهى حج مکن بعد از این(2).
عمل خوب دو ثمره دارد دنیوى و اخروى ملاحظه فرمودید تاریخ را که ذکر کردیم کسى که آخرت را مقدم بدارد او به دنیا هم مىرسد ولى اگر بطرف دنیا رفتیم به هیچ کدام نمىرسیم آیه قرآن هم اشاره به این مطلب دارد.
من کان یرید حرث الاخره نزد له فى حرثه و من کان یرید حرث الدنیا نوته منها و ماله فى الاخره من نصیب(3)
ترجمه آیه شریفه: آنها که فقط براى دنیا کشت کنند تلاش براى بهرهگیرى از این متاع زود گذر فانى باشد تنها کمى از آنچه را مىطلبند به آنها مىدهیم اما در آخرت هیچ نصیب و بهرهاى نخواهند داشت.
2- ابن جوزى در تذکره الخواص، شیخ ذبیح الله محلاتى ج 2 ریاحین ص 147 هم ذکر کرده است
3- سوره 42 آیه 20
