جان پیامبر، ص: 9
اخوت و برادرى
چون هارون با موسى برادر بود، این منزلت را خدا صلى الله علیه و آله براى على علیه السلام به عقد اخوت محقق کرد و روایات عامه و خاصه در این موضوع بسیار است که به یک روایت اکتفا مى شود:
عبدالله بن عمر گفت: چون پیغمبر به مدینه وارد شد، بین اصحاب اخوت و برادرى برقرار کد؛ پس على علیه السلام با چشم گریان آمد، گفت: یا رسول الله اصحابت را برادر کردى، و مرا با کسى برادر نکردى، فرمود:
)) یا على انت اخى فى الدنیا و الاخره
«1».
این اخوت آشکار مى کند که مقام حضرت على علیه السلام هنگام نزول آیه)) انما المومنون اخوه «2». از هر مومنى رفیع تر و بالاتر بوده است؛ زیرا بر حسب مدارک سنى و شیعه حضرت رسول (ص) بین اصحاب بر حسب منزلت ایشان اخوت برقرار نمود، آنچنان که بین ابوبکر و عمر، بین عثمان و عبدالرحمن، بین ابى عبیده و سعد بن معاذ و ... اخوت قرار داد «3». و حضرت على (ع) را براى اخوت با خود برگزید؛ بنابراین چگونه او در مرتبه اشرف فرزندان آدم نباشد و حال آن که حضرت رسول صلى الله علیه و آله به اخوت با او در دنیا و آخرت تصریح نموده است!
______________________________
(1) یا على تو در دنیا و آخرت برادر من هستى المستدرک على الصحیحین ج 3 ص 14 سنن الترمذى ج 5 ص 300 رقم 3804 اسد الغابه ج 4 ص 29 البدایه و النهایه ج 7 ص 371 مجمع الزوائدج 9 ص 112 فتح البارى ج 7 ص 211
(2) به حقیقت مومنان همه برادر یکدیگرند (حجرات آیه 10)
(3) المستدرک على الصحیحین ج 3 ص 14 و 303 الدر المنثور ج 3 ص 305 و مصادر دیگر عامه
جان پیامبر، ص: 10
حدیث دیگر
رسول خدا به آن حضرت فرمود:
انت منى و انا منک
«1»؛ تو از من هستى و من از تو هستم.
این حدیث را بخارى و غیر او از دانشمندان بزرگ اهل سنت ذکر کرده اند.
على و قرآن
بزرگان اهل سنت به صحت این حدیث اعتراف کرده اند که حضرت رسول (ص) فرمود:
على مع القرآن و القرآن مع على لن یتفرقا حتى یردا على الحوض
«2»؛ على با قرآن است و قرآن با على است، هیچگاه از یکدیگر جدا نمى شوند تا بر من در حوض وارد شوند.
______________________________
(1) صحیح البخارى ج 3 ص 168 کتاب الصلح باب کیف یکتب هذا و ج 4 ص 207 باب مناقب على بن ابى طالب و ج 5 ص 85 باب عمره القضاء مسند احمد بن حنبل ج 1 ص 98 و 115 و ج 5 ص 204 و 108 و صحیح ابن حبان ج 11 ص 229 و 230 السنن الکبرى للبیهقى ج 8 ص 5
(2) المستدرک على الصحیحین ج 3 ص 124 مجمع الزوائد ج 9 ص 134 المعجم الصغیر ج 1 ص 255 المعجم الاوسط ج 5 ص 135 لجامع الصغیر ج 2 ص 177 کنز العمال ج 11 ص 603 فیض القدیر ج 4 ص 470 سنبل الهدى و الرشاد ج 11 ص 297 ینابیع الموده ج 1 ص 124 و 169 و مصادر دیگر عامه
جان پیامبر، ص: 11
آزار على (ع) آزار پیامبر خدا (ص) است.
اینک روایتى را مى خوانیم که در آن، آزار على (ع) همان آزار پیامبر خدا (ص) دانسته شده است.
احمد بن حنبل مى گوید: پیامبر خدا (ص) فرمود:
من آذى علیا فقد آذانى
هر که على را بیازارد، در واقع مرا آزرده است «1».
این حدیث، در منابع بسیارى از جمله: صحیح (تالیف: ابن حبان)، المستدرک (تالیف: حاکم نیشابورى)، الاصابه (تالیف ابن حجر) و اسد الغابه (تالیف: ابن اثیر) نقل شده است «2»
متقى هندى این روایت را در کتاب کنزل العمال از ابن شبیه و احمد بن حنبل نقل کرده است «3».
بخارى در تاریخ خود، و طبرانى و دیگران نیز این حدیث را آورده اند «4»
کینه ورزى با على (ع) نفاق است
مسلم در صحیح خود، روایتى را از على (ع) با تاکید و سوگند نقل کرده است که آن حضرت فرمود:
