شیخ رجبعلی خیاط
به نظر حقیر، اگر کسی طالب راه نجات باشد و بخواهد به کمال واقعی برسد و از معانی توحید بهره ببرد، باید به چهار چیز تمسک کند: اول؛ حضور دائم، دوم؛ توسل به اهل بیت (ع)، سوم؛ گدایی شب‌ها و چهارم؛ احسان به خلق .
غالب مردم نمی‌دانند توسل به اهل بیت (ع) برای چیست؟ آن‌ها برای رفع مشکلات و گرفتاری‌های زندگی به اهل بیت متوسل می‌شوند، در صورتی که ما برای طی کردن مراحل توحید و خداشناسی باید در خانه اهل‌بیت (ع) برویم. راه توحید صعب است و انسان بدون چراغ و راهنما قادر به طی کردن این راه نیست .
زائر اگر برای خدا مشرف شود و جز رضای خدا چیزی در نظر نداشته باشد، حضرت از این زائر پذیرایی دیگری می‌کند. در یکی از سفرهایی که بنده به آستان مقدس علی بن موسی الرضا(ع) مشرف شدم و جز خدا چیزی منظورم نبود حضرت رضا(ع) چنان عنایتی فرمودند که از کثرت محبتش واله شدم. اگر این محبت شکلی داشت آن را می‌گفتم ولی اگر بخواهید این محبت را به عینه مشاهده و درک کنید خود را تزکیه و خالص کنید تا ببینید بنده چه دیده‌ام.
-در بیداری سحر و ثلث آخر شب آثار عجیبی است هرچیزی را که از خدا بخواهی از گدایی سحرها می‌توان حاصل نمود از گدایی سحرها کوتاهی نکنید که هرچه هست در آن است. عاشق خواب ندارد و جز وصال محبوب چیزی نمی‌خواهد، وقت ملاقات و رسیدن به وصال هنگام سحر است.
-رفقا! زرنگی را از امامتان یاد بگیرید ببینید امام چگونه با خدا راز و نیاز می‌کند؛ من آمده‌ام به پناه تو، آمده‌ام خود را به تو بچسبانم، آمده‌ام تو را در آغوش بگیرم من تو را می‌خواهم.
-وقتی شب‌ها برای گدایی موفق شدی، دادِ بی‌کسی بزن و عرضه بدار: خداوندا من قدرت و توان مبارزه با نفس اماره را ندارم، نفسْ مرا زمین‌گیر کرده است به دادم برس و مرا از شر نفس اماره رهایی ببخش! و اهل بیت(ع) را واسطه کن.
