فِقهُ الرِّضا علیهالسلام :
إذا کُـنتَ فـی تِجـارَتِکَ وحَضَرَتِ الصّلاةُ فلا یَشغَلْکَ عنها مَتْجَرُکَ ، فإنَّ اللّهَوَصفَ قَوما ومدَحَهُم فقالَ : «رِجالٌ لا تُلهیهم ...» . وکـانَ هؤلاءِ القَـومُ یَتَّجِـرونَ ، فإذا حَضَرَتِ الصّلاةُ تَرَکوا تِجارَتَهُم وقاموا إلى صَلاتِهِم ، وکانوا أعظَمَ أجْرا مِمَّن لا یَتَّجِرُ فیُصَلّی .
فقه الرضا علیهالسلام :
هرگاه در حال کسب و کار بودى و وقت نماز رسید کسب تو را از نماز باز ندارد ؛ زیرا خداوند مردمى را چنین توصیف کرده و ستودهاست : «مردانى که هیچ تجارت ...» . این مردم کاسب بودند امّا چون گاه نماز مىرسید دست از کسب و کار مىشستند و به نماز بر مىخاستند . مزد و پاداش اینان بیش از کسانى بود که کاسبى نمىکردند و نماز مىخواندند .
